Webcourses van prestigieuze Amerikaanse universiteiten zijn online te bekijken of via iTunes te downloaden. Nederlandse wetenschappers schuiven aan bij Diederik Jekel en de Universiteit van Nederland. Waar blijft het digitale aanbod van de Radboud Universiteit?

Hoe staat het er voor met de commissie die de wenselijkheid van weblectures onderzoekt? Rector magnificus Bas Kortmann vroeg het zich eind maart hardop af tijdens de universitaire gezamenlijke vergadering (ugv). Voor de enkeling die niet maandelijks smachtend zit te wachten op het verslag van de ugv: het college van bestuur besloot tijdens het vorige collegejaar om een ‘commissie weblectures’ op te tuigen. Het doel? Bekijken of het opnemen en via Blackboard digitaal aanbieden van hoorcolleges wenselijk én praktisch haalbaar is. De commissie adviseerde aan het eind van de zomer positief, waarna het onderwerp bij het college van decanen terechtkwam. Maar helaas. Daar lijkt de droom van het universiteitsbreed aanbieden van weblectures te zijn gesneuveld. Sommige faculteiten zijn voor, andere tegen. De rechtenfaculteit behoort tot die laatste categorie. ‘Een student aan de Radboud Universiteit studeert in een sociale omgeving’, reageert decaan Paul Bovend’Eert. ‘Hoorcolleges hebben daarbinnen een cruciale functie. Allereerst leiden ze de student door de lesstof, maar ze dienen ook als oefening: een goed dictaat schrijven, snel hoofd- en bijzaken leren scheiden. Vaardigheden die je in onze beroepspraktijk nodig zult hebben en die je thuis achter de computer niet leert.’ Daarom is de rechtenfaculteit niet van plan weblectures aan te bieden aan voltijdstudenten. Bovend’Eert: ‘Andere faculteiten hebben de vrijheid om te doen wat hen het beste lijkt. Maar dat hoeft toch niet tot een dwingend keurslijf te leiden?’ Hoewel zijn bètafaculteit wel voorstander is van weblectures – ze worden al jaren aangeboden – is decaan Stan Gielen dat laatste met Bovend’Eert eens. ‘Ik schrijf andere faculteiten niet voor wat zij moeten doen. Wij doen het wel; weblectures zijn van waarde voor onze studenten en de ervaring leert dat het geen gevolgen heeft voor de deelname aan hoorcolleges. Studenten volgen de hoorcolleges en kijken de weblectures nog eens terug vóór een tentamen.’ Tenzij het college van bestuur anders besluit, is de discussie over weblectures voorbij, in ieder geval wat betreft de decanen. Op naar het college van bestuur dus. Navraag leert dat daar wordt gewacht op een studie naar de praktische haalbaarheid. Een principieel standpunt – zijn weblectures universiteitsbreed wel of niet wenselijk – heeft het college niet of verkiest het niet te communiceren. Interessant nieuws aan het digitale front: er is een werkgroep MOOC geformeerd. Die gaat onderzoeken of het zin heeft dat de universiteit zich begeeft op het terrein van de massive online open courses (MOOC), online cursussen met videohoorcolleges die openbaar beschikbaar worden gemaakt. De commissie kijkt naar de praktische haalbaarheid (klinkt bekend, waar hebben we dat eerder gehoord?) en een principieel standpunt – willen we dit wel of niet – is nog niet geformuleerd. Dus mensen, volgend jaar zelfde plaats zelfde tijd… Vox polste de twee decanen alvast. Ze zijn beiden gematigd positief. Bovend’Eert: ‘We willen best meedenken. Ik ben er geen voorstander van om een hele cursus van – bijvoorbeeld – staatsrecht op te nemen en open aan te bieden. Dan ga je concurreren met je eigen faculteit.’ Gielen: ‘Het zou goed kunnen zijn voor de zichtbaarheid van de universiteit. Maar op het moment zijn wij er niet klaar voor: de weblectures zijn goed voor intern gebruik, maar als we ermee naar buiten willen treden moet de productiewaarde echt omhoog.’ Gielen oppert nog een prima hoofdbreker waarover de commissie MOOC zich moet buigen. ‘Stel dat studenten een cursus statistiek bij Stanford hebben gedaan, kunnen ze daar dan studiepunten voor krijgen?’ / Mark Merks Dit artikel verscheen ook in Vox 9.