Waar de Radboud Universiteit deze week als beste uit de bus kwam bij de Monitor Vrouwelijke Hoogleraren, bungelt het Radboudumc landelijk gezien juist onderaan. Alleen in het academische ziekenhuis van Maastricht werken minder vrouwelijke hoogleraren dan in Nijmegen. Hoe kan dat? ‘Het bestuur wil wel, maar de afdelingen moeten het ook oppikken.’

Uit het rapport blijkt dat 19,9 procent van de hoogleraren aan het Radboudumc vrouw is, waar het landelijke gemiddelde in de academische ziekenhuizen op 22,5 procent ligt. In bijna alle ziekenhuizen ligt het percentage vrouwelijke hoogleraren hoger dan aan de universiteit die daar aan verbonden is – zo niet in Nijmegen. In 2017 werden in het ziekenhuis dertien nieuwe hoogleraren benoemd, slechts in twee gevallen ging het om een vrouw.

‘Het vrouwelijke talent is er wel degelijk’

Angela Maas – naast hoogleraar Cardiologie in het Radboudumc ook bestuurslid van het Landelijk Netwerk Vrouwelijke Hoogleraren – is niet blij met deze cijfers. ‘Hieruit blijkt wat mij betreft dat de artsenwereld in Nijmegen nog steeds vooral door mannen wordt gedomineerd. En dat terwijl zeventig procent van de geneeskundestudenten uit meiden bestaat – waardoor het eigenlijk nog schrijnender is.’

Aan de goede wil van de bestuurders ligt het niet, verzekert Maas. ‘Paul Smits (decaan van de medische faculteit, red.) is vrouwen bijvoorbeeld heel goed gezind en doet zeer aardig zijn best om mee te denken. Maar de afdelingen moeten het daarna wel oppikken – daar moet het gebeuren. En uit deze cijfers blijkt dat dat onvoldoende gebeurt.’ Maas zal in haar missie om daar iets aan te veranderen het thema blijven oprakelen, belooft ze. Ook om de jonge generatie alert te houden. ‘De awareness over dit onderwerp moet echt beter, want het vrouwelijke talent is er wel degelijk.’

Zelfvertrouwen

Ze ziet ook een rol weggelegd voor ‘haar’ vrouwennetwerk. ‘Wij moeten een hechte community vormen waar ambitieuze vrouwen zich aan op kunnen trekken. Want een vrouw moet soms tweeënhalf keer zo hard werken als een man om hetzelfde te bereiken.’

Al werkt het soms ook twee kanten op, vindt Maas, want het zelfvertrouwen van sommige vrouwen is ook voor verbetering vatbaar. ‘Gechargeerd gezegd: vraag een vrouw of ze afdelingshoofd wil worden en ze zegt vaak: “Ik weet niet of ik dat kan”. Stel dezelfde vraag aan een man en hij zegt meteen “ja” en kijkt dan wel of het hem lukt. Daar is voor veel vrouwen nog winst te behalen.’

[kader-xl]Reactie Radboudumc

“Het Radboudumc heeft haar (sic!) eigen diversiteitbeleid en is ondertekenaar van de Charter Talent naar de Top met streefcijfers voor de medische en wetenschappelijke top en de overige managementfuncties, die jaarlijks worden gemonitord. Het proces rondom het aanstellen van vrouwelijke hoogleraren is hierbij 1 van de speerpunten. Het Radboudumc sluit hierbij tevens aan bij het beleid van de Radboud Universiteit wat betreft de werkwijze bij hoogleraarbenoemingen. In de praktijk betekent dit dat er specifieke aandacht is voor een aantal gender-gerelateerde zaken. Zo wordt bijvoorbeeld gekeken naar een evenwichtige M/V verhouding bij de samenstelling van de benoemingsadviescommissie. Daarnaast worden vacante posities via vrouwelijke hoogleraren in het (gerelateerde) vakgebied bij potentiële vrouwelijke kandidaten extra onder de aandacht gebracht en dienen de uitgenodigde kandidaten M/V een representatie te zijn van de ontvangen reacties.”[/kader-xl]