Werkloze studenten hopen op corona-noodfonds
Kan ik de eindjes nog wel aan elkaar knopen? Veel studenten worden door de coronacrisis werkloos en worstelen met deze vraag. Een speciaal noodfonds moet uitkomst bieden.
Student communicatiewetenschap Just van Hal baalde flink toen hij hoorde dat zijn bijbaan als instructeur bij een Nijmeegse sportschool ophield. ‘De sportschool moest sluiten toen de overheidsmaatregelen strenger werden’, vertelt hij. ‘En dus heb ik voorlopig geen werk meer.’
Van Hal is een van de vele studenten die door de coronacrisis werk ziet wegvallen. Uit cijfers van de FNV blijkt dat bijna 70 procent van de 18- tot 25-jarigen een flexibel arbeidscontract heeft. Deze groep is extra kwetsbaar omdat werkgevers nauwelijks verplichtingen tegenover die groep hebben. ‘Dankzij de coronacrisis worden studenten vaak niet meer ingeroosterd, of gewoon ontslagen’, vertelt Alex Tess Rutten, voorzitter van de Landelijke Studentenvakbond (LSVb). ‘Studenten hebben simpelweg geen werk meer.’
Uitkering
Zonder werk moeten studenten op zoek naar manieren om toch de kamerhuur te kunnen betalen. Een nieuw bijbaantje zoeken is lastig nu veel bedrijven moeten sluiten. Dus kijken veel studenten naar de overheid. Daar kunnen ze een WW-uitkering aanvragen, iets dat ook wordt aangeraden door sommige werkgevers. Om zo’n uitkering te krijgen moet je in de afgelopen 36 weken tenminste 26 weken gewerkt hebben.
‘Het voelt enorm onrechtvaardig’
Ook studenten Joni Visser en Joshua (echte naam bij redactie bekend) klopten bij het UWV aan toen ze te horen kregen dat Het Gerecht, het restaurant in het Grotiusgebouw, dichtging. Ze begonnen er allebei in september vorig jaar te werken. Visser heeft geluk: hij voldeed net aan de eisen en krijgt naar schatting 400 euro per maand. Voor Joshua liggen de zaken anders. In tentamenweken studeerde hij liever, waardoor hij maar 25 weken heeft gewerkt. Dat breekt hem nu op. ‘Het voelt enorm onrechtvaardig’, reageert hij. ‘Als ik in één tentamenweek één uur had gewerkt, had ik wel recht op een uitkering gehad.’
Joshua had het geld goed kunnen gebruiken. Na de zomer valt zijn studiefinanciering weg. ‘Bovendien heb ik wat schulden opgebouwd’, vertelt hij. ‘Daarom wilde ik deze zomer veel werken om dat weg te werken.’
Extra lenen
Onderwijsminister Ingrid van Engelshoven kwam vorige week studenten tegemoet door de mogelijkheid te bieden om met terugwerkende kracht bij DUO geld te kunnen lenen. Voor Joshua is dit geen optie. ‘Ik leende al maximaal.’ Ook LSVb-voorzitter Rutten is niet onder de indruk van deze maatregel. ‘Studenten moesten zich al in de schulden steken om te studeren, en nu dus ook als ze hun baan verliezen.’
Rutten hoopt dat werkgevers gebruik gaan maken van het Noodfonds Overbrugging Werkgelegenheid (NOW). Met deze regeling kunnen zij hun medewerkers doorbetalen terwijl de overheid tot negentig procent van het salaris op zich neemt. Flexibele werknemers ontvangen volgens het plan salaris gebaseerd op een gemiddeld aantal gewerkte uren.
‘Er komt minder geld binnen, maar geef ook minder uit’
Het probleem met de NOW is dat de haken en ogen nog onduidelijk zijn. ‘We willen dit graag invoeren, want het is heel zuur als studenten zonder inkomen zitten’, reageert Martin Hop, directeur van Campus Detachering. Dit uitzendbureau is verantwoordelijk voor bijna alle bijbaantjes op de campus en dus ook voor die van Visser en Joshua.
‘We kunnen alleen niks beloven, want van de NOW-regeling zijn nog slechts de hoofdlijnen bekend’, zegt Hop. ‘De overheid is ermee bezig en ik hoop dat we volgende week meer kunnen vertellen.’
Minder stappen
Ook sportschoolinstructeur Van Hal weet dat zijn werkgever met het noodfonds bezig is. ‘Maar er is nog zoveel onduidelijk dat mijn baas me er helaas nog niks over kan vertellen.’ Gelukkig ziet hij ook de positieve kant van de situatie. ‘Ik kom nauwelijks buiten de deur en ga niet meer stappen. ‘Er komt minder geld binnen, maar geef ook minder uit.’