Ze zitten nog regelmatig in de collegebanken, maar willen ook de politiek in. Vox gaat in gesprek met studenten die op 21 maart verkozen hopen te worden voor de gemeenteraad. Vandaag: Jurijn Timon de Vos, masterstudent Nederland-Duitsland-studies en nummer 3 van het CDA.

Hoe ben je in de politiek verzeild geraakt?

‘Ik vond politiek altijd al interessant en na mijn eerste studiejaar wilde ik meer gaan doen om de stad te leren kennen. Nijmegen heeft meer te bieden dan de universiteit en de Fuik. Ik heb van huis uit ook altijd meegekregen dat je wat moet bijdragen aan de samenleving en dat je dat moet doen op een manier die bij je past. Ik ben bij het CDA uitgekomen omdat dat een duidelijke middenpartij is die niet het individu centraal zet, zoals D66 doet. Ik ben de ladder opgeklommen in zo’n 2,5 jaar tot waar ik nu ben binnen de partij en ik vind dat dat ook zo hoort.’

Als je zoekt naar het “midden”, waarom dan het CDA, een christelijke partij?

‘Dat is een misvatting die vooral onder studenten bestaat. Het CDA is geen christelijke partij. Wij hebben geen binding met de kerk en we verlangen niet van onze leden dat ze christelijk zijn. Het gaat om de waarden die je onderschrijft. Ja, er is een christelijk verleden en we doen niet alsof dat niet bestaat. Maar we halen daar de goede dingen uit en creëren zo het nieuwe midden.’

Zouden er meer studenten de politiek in moeten?

‘Nee, dat vind ik niet, juist niet. Het CDA is een volkspartij waar alle lagen van de samenleving samenkomen. Er zitten eigenlijk al zo veel academici in de politiek dat er qua representatie juist meer behoefte is aan mensen die niet hoogopgeleid zijn.’

Wat zijn voor jou de belangrijkste issues in de huidige verkiezingen?

‘Vooral D66 roept dat het de partij is voor goed onderwijs, maar laten we eerlijk zijn: de gemeente beslist weinig over onderwijs, dus die kreet is nietszeggend. Ik vind wonen een veel belangrijkere kwestie. Er is geen beweging in de woningmarkt en dat komt doordat linkse partijen sociale huurwoningen bouwen voor hun eigen achterban, terwijl daar weinig vraag naar is. Dit betekent dat de net afgestudeerde bijvoorbeeld geen huis kan vinden. Op deze manier raak je waardevol talent kwijt omdat afgestudeerden ergens anders gaan wonen. Wij zien bijvoorbeeld startersleningen als een oplossing.’