Ze werken in het archief, de restaurants, de techniek of in de administratie: de speciale categorie medewerkers vallend binnen de Participatiewet, die mensen met een beperking toegang geeft tot de arbeidsmarkt. Een kleine vijftig zijn er op de campus actief. Vox zocht drie van hen op.

René Mulders (20), kantinemedewerker in het Huygensgebouw.

‘Vandaag gaat mijn vaste contract in. M’n eerste! Twee jaar geleden kwam ik via de Participatiewet op de campus terecht. In eerste instantie zou ik in de Refter gaan werken, maar dat bleek toch te druk voor mij. Toen werd ik overgeplaatst naar de kantine van het Huygensgebouw. Twee maanden later haalde ik mijn horeca-certificaat en kreeg ik een tweejarig contract voor 24 uur in de week. Het leuke aan het werken hier, is het contact met mensen. Ook de afwisseling vind ik prettig: de ene keer sta je in de spoelkeuken, de andere keer achter de kassa. Meestal ben ik bezig met het maken van broodjes. Van mijn PDD-NOS heb ik weinig last tijdens het werken, behalve dat ik af en toe niet snel genoeg ben. In het begin kreeg ik daar begeleiding bij en mijn collega’s zijn erg behulpzaam. Ik wil kok worden, als het even kan in de Surinaamse keuken. De sfeer is daar heel anders, merkte ik ook tijdens mijn stage bij Surinaams eethuis Familia. Er stond altijd muziek aan en iedereen was veel minder serieus dan ik gewend was. Ook op de campus zou ik meer willen met koken. Het lijkt me leuk om eens in de keuken van de Refter mee te lopen. Mocht kok worden niet lukken, dan heb ik nog een andere grote hobby: ICT. Thuis heb ik mijn eigen computer in elkaar gezet. Misschien ga ik daar nog eens een deeltijdopleiding voor volgen, maar voorlopig zit ik prima in het Huygensgebouw.’

Evelien van Soest (32) werkt in het team Participatiewet van de Dienst Personeel en Organisatie.

‘Ja, veel mensen vragen naar mijn hond als ze hier binnenkomen: Roos kijkt je altijd met grote, vriendelijke ogen aan. Collega’s komen regelmatig even langs om haar te aaien, of om te spelen. Dankzij Roos is het ijs snel gebroken. Ze is voor mij nodig als blindengeleidehond, maar ze heeft onze afdeling ook veel gezelligheid gebracht. Ik werk hier nu ruim een jaar en in die tijd is mijn zicht verder verslechterd. Ik zie nog voor 2 procent, dat klinkt als heel weinig, maar met die 2 procent kan ik veel doen. Toch werd mijn werk visueel te belastend. Met mijn jobcoach heb ik gezocht naar andere taken op een andere werkplek. Een volledige functie vervullen is voor mij niet haalbaar, het uitvoeren van samengestelde taken wel. Binnen ons team geef ik nu ondersteuning aan de projectleider, de coördinator en de jobcoach. Ik help bij onder andere agendabeheer, notuleren en administratieve werkzaamheden. Dat is ook het streven van de Participatiewet: dat je samen op zoek gaat naar die passende plek in de organisatie, zodat je kunt laten zien wat je kunt. Ik hoop erg op een baan met perspectief. De universiteit biedt mij alle begeleiding en met mijn loep en de aangepaste software voor vergroting en spraak kan ik goed werken. Ik ben blij met de universiteit: ze toont zich een goede werkgever. Ik denk dat de Participatiewet de universiteit ook iets teruggeeft: de alertheid om te zien waar de talenten liggen van je mensen. Daar heeft iedereen voordeel van.’

Rick Pellegrino (27), facilitair medewerker bij Huize Heyendael.

‘Mensen denken vaak dat ze heel voorzichtig moeten zijn met mensen met een beperking. Maar ze hoeven mij echt niet anders te behandelen omdat ik toevallig autisme heb. Hier doen ze dat gelukkig niet: ik krijg veel ruimte en voel me erg gewaardeerd. Ik kom altijd met veel plezier vanuit mijn ouderlijk huis in Deest naar Nijmegen om te werken. Ik doe van alles: afwassen in de spoelkeuken, kamers schoonmaken, hapjes en drankjes rondbrengen en ‘s zomers het terras klaarzetten. Bij mijn vorige werk was dat wel anders. Na mijn vmbo werkte ik twee jaar als (onbetaald, red.) vakkenvuller bij de PLUS, waar ik nooit een waarderingsbonus of kortingspas heb gehad. Gelukkig kwam ik toen via de Participatiewet bij Huize Heyendael terecht. Het werk hier is veel uitdagender en mijn collega’s zijn erg betrokken. Eerst was ik nog wel eens nerveus, omdat ik perfectionistisch ben en niet alles meteen helemaal goed ging. Daar hebben ze mij bij geholpen. Ik kreeg ook de tip vragen direct op te schrijven, zodat ik ze niet meer vergat. Daarom heb ik vaak pen en papier bij me. Ik vraag graag aan de gasten of alles naar wens is en ik vind hygiëne heel belangrijk. Huize Heyendael mag er nooit uitzien als een zwijnenstal, maar dat is in de twee jaar dat ik hier werk nog niet voorgekomen. Ik hoop dat ik na mijn huidige contract een vast contract krijg. Vroeger wilde ik altijd piloot of kok worden. Daarom zou ik hier graag een opleiding tot assistentkok doen.’