Achter de Studentenkerk ligt sinds kort een graf. Soms ligt er iemand in, meestal is het leeg. Studentenpastor John Hacking groef het om studenten de kans te geven te reflecteren op het leven, en vooral op de dood. Student en Vox-medewerker Rein Wieringa probeert het uit.

Erg uitnodigend ziet het graf er niet uit. Plantenwortels steken uit de wanden en voor het gat is een rood-wit lint gespannen zodat studenten er niet per ongeluk in vallen. Boven het graf staat een aftands bankje voor wie toch liever in de bovenwereld blijft. Als iemand me had verteld dat het graf door een crimineel is gegraven met de bedoeling het permanent te vullen, had ik dat zo geloofd.

Ik loop de treden af en ga liggen in het graf, dat van onderaf minder luguber overkomt. Druppels uit de bladeren boven me waaien op mijn gezicht. Ik doe mijn ogen dicht. Best ontspannend, zo’n graf.

Moslims en hipsters

Een boek of telefoon mocht ik niet naar beneden meenemen. ‘Je doet het voor jezelf’, zei Ilse Hubers, secretaresse van de studentenkerk van tevoren. ‘Even een time-out om over het leven na te denken.’ Hubers heeft Hacking geholpen het graf te graven. ‘Ik vind het belangrijk dat mensen de kans krijgen om te reflecteren, zeker in een tijd dat stress onder studenten steeds erger wordt.’

Dagelijks komt een handjevol studenten op het graf af. ‘Het trekt allerlei verschillende mensen aan’, aldus Hubers. ‘Christenen, moslims, hipsters. Sommigen komen helemaal tot rust, anderen worden erdoor getriggerd.’

Diepgang

Ik draai me om in mijn graf. Moet ik nu filosoferen over mijn toekomst en besluiten alles om te gooien? Of in huilen uitbarsten als ik aan mijn voorouders denk? Als zij er net zo bij liggen als ik is doodgaan zo slecht nog niet. Het is net als luieren in het park maar dan anderhalve meter lager. En niet oncomfortabel, dankzij de kussens die Hubers meegaf.

Mijn geduld houdt het niet lang vol. Ik sta op en klim weer uit het graf, een ervaring rijker en een paar minuten dichter bij de dood. Veel wijzer ben ik er niet op geworden. De beleving is net als het graf: je kunt het zo diep maken als je zelf wilt.