Door de coronacrisis lagen de sociëteiten van Carolus Magnus en Ovum Novum er het afgelopen jaar grotendeels verlaten bij. Maar gedeelde smart is halve smart, zo merkten Anne Meyboom (Carolus) en Floor Rohwer (Ovum). Waar normaal sprake is van rivaliteit tussen de verenigingen, zijn de praesides dit jaar goede vriendinnen geworden.

Alsof ze elkaar al jarenlang kennen zitten Floor Rohwer van Ovum Novum en Anne Meyboom van Carolus Magnus naast elkaar in de zon op het terras. Aan niets is te zien dat het voorzitters zijn bij rivaliserende verenigingen: de twee maken elkaars zinnen af, doen elkaars haar goed voor de foto’s bij het interview en laten zelfs de voor de vereniging zo belangrijke vaandels te goeder trouw achter bij de ander.

Dat die band zo hecht is komt door wat ze mee hebben meegemaakt afgelopen jaar, is de uitleg. ‘We zitten in hetzelfde schuitje’, vertelt Rohwer. ‘Voor ons beiden was het een jaar lang heel erg passen en meten.’ Meyboom vult haar grappend aan: ‘Normaal gesproken is er een draaiboek, maar dat kon dit jaar direct de prullenbak in.’ Rohwer weer: ‘Dus is het logisch dat we veel overlegd hebben om te kijken hoe we dingen het beste op konden lossen.’

Hoe was het jaar voor jullie als voorzitters?

Rohwer: ‘Het was continu schakelen, zeker met de veranderende maatregelen iedere keer. We hebben af en toe flink zitten balen hoor. Toen ik vorige zomer ‘ja’ zei tegen het voorzitterschap, wist ik dat het geen makkelijk jaar ging worden. Maar het was zwaarder dan verwacht.’

Meyboom: ‘Natuurlijk is het jammer dat het niet een ‘normaal jaar’ was. Het was echt een uitdaging, maar daardoor ook wel heel leerzaam. Met name op het gebied van flexibiliteit hebben we veel geleerd.’

Het jaar kan het beste ingedeeld worden in persconferenties, als ik dat zo hoor?

Rohwer: ‘Iedere persconferentie was weer een hele happening, ja. Als bestuur hadden we na afloop steeds een paar dagen om alles te regelen. We wisten van tevoren wel een beetje wat er aangekondigd zou gaan worden, maar het bleef steeds een uitdaging om alles op tijd rond te hebben.’

Meyboom: ‘Toen de avondklok werd aangekondigd, was ik er helemaal klaar mee. Ik heb wel even staan vloeken, ja. Toen konden we als vereniging echt niets meer. Het enige wat we deden was de hele dag binnen zitten en niets doen. Digitaal dingen ondernemen is leuk, maar dat voelt toch niet hetzelfde als in het echt. De persconferentie in mei waarin werd verteld dat de terrassen weer open mochten, voelde als een bevrijding.’

Rohwer: ‘Het was daarna echt dringen: iedereen wilde op het terras komen zitten. Zoveel mensen wilden komen helpen dat het terras binnen de kortste keren klaarstond.’

De panden waren lange tijd dicht. Geen feestjes of borrels, maar online activiteiten. Hoe hebben jullie ervoor gezorgd dat studenten zich toch betrokken voelden bij de vereniging?

Meyboom: ‘Wij hebben nog de mazzel dat we een huizencultuur hebben bij Carolus. Veel leden hebben toch nog activiteiten met hun huisgenoten kunnen ondernemen. Daar hebben we als vereniging op ingespeeld: zo hebben we een digitale silent disco gehouden. Onze leden stonden met hun koptelefoons op hun hoofd in hun eigen huis mee te feesten via een livestream.’

Rohwer: ‘Wij hebben minder huizen, dus wij hebben vooral geprobeerd om zoveel mogelijk te organiseren binnen de richtlijnen. Denk inderdaad aan online activiteiten en digitale borrels. Of in kleine groepjes, op afstand in de buitenlucht. Dat sloeg ook wel aan. Eind vorige zomer kon er bijvoorbeeld nog relatief veel. Dat werd geleidelijk steeds minder. Met de avondklok als grootste uitdaging: toen konden we alleen nog maar digitaal bij elkaar komen.

‘Acht maanden binnen zitten gaat je niet in de koude kleren zitten, zeker nieuwe studenten niet’

Jullie geven zelf al aan dat veel binnen zitten een impact kan hebben. Er is veel gezegd en geschreven over studentenwelzijn: hoe zit dat bij jullie leden?

Meyboom: ‘Dat was eigenlijk continu de grote vraag dit jaar: wat kunnen we voor onze leden betekenen? Acht maanden binnen zitten gaat je niet in de koude kleren zitten, zeker nieuwe studenten niet.’

Rohwer: ‘We hebben vooral geprobeerd zo veel mogelijk te organiseren. En leden aangeraden om onderling ook dingen te gaan doen. Op die manier ben je toch bezig en kom je met elkaar in contact, zo konden we elkaar onderling toch een beetje in de gaten houden.´

Meyboom: ‘Gelukkig wonen veel van onze leden samen. Zij kunnen sneller bij elkaar aan de bel trekken als het nodig is. Daarnaast hebben beide verenigingen een vertrouwenspersoon waar leden naar toe kunnen stappen als ze niet goed in hun vel zitten. Die hebben ook wel een aantal gesprekken gevoerd het afgelopen jaar.’

In de media verschenen veel verhalen over studenten die stiekem feestjes organiseerden. En ook op social media verschenen foto’s van drukbezochte borrels in studentenhuizen, terwijl dat dus niet mocht. Hoe zijn jullie daar mee omgegaan?

Rohwer: ‘Dat was erg lastig, ja. Als vereniging lig je natuurlijk sowieso onder een vergrootglas, dus je wilt het goed doen. Maar het lastige is dat die feestjes buiten de vereniging om gingen. We hebben onze leden er meermaals op aangesproken. Dat lijkt succes te hebben gehad, maar helemaal uitsluiten kunnen we het niet.’

Meyboom: ‘Als bestuur voel je je uiteindelijk toch verantwoordelijk voor het gedrag van je leden. Je wilt natuurlijk niet dat een fors aantal besmettingen terug te leiden valt naar een feestje van enkele van hen. Met activiteiten vanuit de vereniging waren we daarom altijd erg streng met de regels en groepsgroottes. Maar zoals Floor zei kunnen we er weinig aan doen als het buiten ons om gebeurt.’

In april ging het op een feestje aan de Evertsenstraat gigantisch mis: meerdere studenten belandden in het ziekenhuis door vervuilde drugs. Daar zaten ook studenten van Ovum bij. Hoe wordt zo’n incident opgepakt?

Rohwer: ‘Er gingen inderdaad al snel verhalen rond dat het een feestje van Ovum was. Ik wil voorop stellen dat dat niet zo was. Wel waren leden aanwezig, maar verder staat dit incident los van de vereniging. We hebben het incident besproken met onze leden en gewaarschuwd voor de slechte drugs.’

Aan het einde van diezelfde maand mocht er eindelijk weer meer: de avondklok verviel en ook de terrassen mochten weer open. Hoe hebben jullie dat moment beleefd?

Meyboom: ‘Dat was echt een hele opluchting. Eindelijk voelde het op de sociëteit weer als een echte vereniging, met een vol terras en mensen die spontaan langs komen om een praatje te maken. Dat we even later ook weer naar binnen konden, was al helemaal top. Het gaf ook goede hoop voor het aankomende studiejaar: de voorbereidingen konden toen echt van start gaan.

Rohwer: ‘Een positief gevoel overheerste toen echt een tijd lang. Het ging goed met de besmettingscijfers en er kon steeds meer. Het was fijn om vooruit te kijken en dingen te kunnen gaan organiseren. Zo zijn we ook met de Alternatieve Vierdaagse aan de slag gegaan, die we deze week lopen. Dat is ook in samenwerking met de buren gegaan.’

‘Eindelijk voelde het op de sociëteit weer als een echte vereniging’

Maar toen kwam er twee weken geleden helaas het moment waarop de besmettingen explosief stegen en de boel weer dicht moest.

Meyboom: ‘Dat was enorm balen, we zijn zelfs een beetje terneergeslagen. We hebben lang uitgekeken naar het moment waarop alles weer open kon. Dan is het zonde dat je al zo snel weer de boel dicht moet gooien. Ik zeg niet dat ik het niet begrijp, het is een logische beslissing met zulke cijfers. Maar het is wel een zure appel. We hadden veel feestjes gepland staan komende tijd, die hebben we moeten schrappen. Het terras blijft wél open, dat is een opluchting. Het is te hopen dat er in de laatste maand van ons bestuursjaar, waarin ook de introductieperiode valt, weer meer mogelijk is.’

Rohwer: ‘Bij ons overheerst hetzelfde gevoel. Maar het is helaas niet anders. Het waren tien mooie dagen, moet je maar denken, waarin we even mochten proeven van een zorgeloze zomer. Helaas bleek het systeem niet waterdicht. We hebben als vereniging ons uiterste best gedaan en het testen voor toegang streng gehandhaafd. Sjoemelen met QR-codes was bij ons ook niet mogelijk, omdat er alleen leden welkom waren en we die gewoon kennen. Dat is in een openbaar café wel anders natuurlijk. Maar we houden de goede moed erin: de komende weken gaan ook met de nieuwe maatregelen leuk worden.’

Hoe zit het met de introductieweek en de ontgroeningen?

Meyboom: ‘Die gaan zeker door. Voor de introductie van de universiteit zijn we al volop plannen aan het maken. We gaan sowieso wat doen op de intromarkt en bij het introfestival zullen we ook te vinden zijn. Afhankelijk van wat er tegen die tijd wel en niet mag, gaan we ook zelf feestjes houden. Hetzelfde geldt voor de eigen introductie (in de volksmond: ontgroening, red.) in september, die gaat ook fysiek plaatsvinden aankomend studiejaar.’

Rohwer: ‘Hetzelfde geldt voor ons natuurlijk. Het wordt nog even afwachten wat er tegen die tijd precies kan, maar we zien het positief in.’

(Dit interview vond plaats voordat bekend werd dat het festival is afgelast, wat er precies gaat gebeuren tijdens de introductie is voor alsnog niet bekend, red.)

Is die eigen introductie ook voor de tweedejaars?

Meyboom: ‘Die is ook voor tweedejaars.’

Rohwer: ‘Bij ons is die alleen voor aankomende leden. Onze huidige eerstejaars hebben een alternatieve introductie gehad, binnen de destijds geldende maatregelen. Maar over de inhoud daarvan ga ik niets vertellen.’

Welke lessen nemen jullie mee voor de toekomst voor de vereniging?

Rohwer: ‘Als dit jaar iets heeft aangetoond, is het dat studentenverenigingen een belangrijke rol vervullen in het welzijn van studenten. Een vereniging is meer dan alleen zuipen en feesten. Natuurlijk hoort dat er ook bij, maar je ziet dat het sociale contact en het ondernemen van activiteiten veel meer naar boven zijn gekomen. Juist toen er niets kon, vielen studenten terug op hun sociale netwerk, zoals hun vereniging. Ook al is alles online, de vereniging fungeert als sociaal vangnet. Dat is iets wat we in de toekomst zullen onthouden.’

Meyboom: ‘Daarnaast is het ook duidelijk geworden dat er met een beetje flexibiliteit veel mogelijk is. Zoals gezegd kon het draaiboek op dag één in de prullenbak, maar desondanks zijn er feestjes gevierd, borrels geweest én hebben we naar elkaar omgekeken een heel jaar lang. Dat allemaal met inachtneming van de coronaregels. Dat er zoveel mogelijk was ondanks dat er zo weinig kon, had ik van tevoren nooit verwacht.’

‘Studentenverenigingen vervullen een belangrijke rol in het welzijn van studenten’

Veel studieverenigingen kampen met een tekort aan commissie- of bestuursleden voor aankomend studiejaar. Hoe zit dat bij jullie?

Rohwer: ‘Opvallend genoeg zijn er juist meer aanmeldingen dan voorgaande jaren. Voor veel leden voelde dit jaar toch als een verloren jaar. Die hebben wat in te halen, ook wat betreft het ontwikkelen van vaardigheden in commissies. Daarvoor zijn voldoende kansen bij een vereniging.’

Meyboom: ‘De nieuwe commissies zitten aardig vol en ook het nieuwe bestuur was inderdaad gemakkelijk rond te krijgen. Dat is wel eens lastiger geweest.’

Gaan jullie opvolgers even goede vrienden worden, denken jullie?

Rohwer: ‘Ik denk het wel. We hebben het afgelopen jaar gezien hoe waardevol het onderlinge overleg is en dat we meer zijn dan twee verschillende verenigingen. We lopen natuurlijk tegen dezelfde problemen aan en zitten met dezelfde vraagstukken. Dan kan je goed van elkaar leren.’

Meyboom: ‘Ik denk het ook wel. Ik kan natuurlijk niet voor mijn opvolgers gaan bepalen met wie ze vrienden worden en met wie niet. Maar de ambitie om meer met elkaar op te trekken ligt er in ieder geval wel. Die samenwerking is het afgelopen jaar zeer waardevol gebleken.’