Ik ben het helemaal zat! Dat gezeur over de te lange winter, te veel sneeuw, te koud. Zie wat er is, niet wat er niet is. Zie de geweldige zon deze week, de fraaie voorbij drijvende wolken, de scherpe schaduwlijnen en de tekening tussen de open bomen. En het regent niet eens. Technisch weer heet dit, maar hoe ik het ook benoem: het zal de zeurders niet stil krijgen. Maar bij mij gaat een knop om als het zeurkoor aanzwelt. Dan ga ik er tegenin zeuren, 180 graden omzeuren, al ligt een gevaar op de loer: dat mijn tegenzeuren nieuw gezeur oproept waar ik dan weer tegenin moet zeuren. Enfin, stop er maar mee, voor je het weet kun je niet eens meer genieten. Waarom verlangen we als het koud is naar warm en als het warm is naar koud? En als het te warm is naar een bui en tijdens een bui naar de zon? We willen kennelijk steeds iets anders. Dus zo’n continue plaag van zomerse hitte willen we eigenlijk helemaal niet. Het is deze kou die ons in de armen van de zomer drijft, maar straks weten we wel beter. Dus geniet er nu maar van.