Geen idee wat je de komende week moet gaan doen? Onze weektippers weten raad! Lara Maassen tipt de laatste film van Daniel Day-Lewis.

Afgelopen februari werd ik ziek. Op zich niets bijzonders, gezien de griep die er heerste, maar voor mij wel: met koorts in bed moest ik mijn felbegeerde ticket voor de voorpremière van Phantom Thread, de film waar ik al zo’n vier maanden naar uit had gekeken, afbellen. Uiteindelijk zag ik de film alsnog op vakantie in Ierland. Nu-ie ook in Nederland draait, kan ik zeggen: ga dat zien.

De reden? Ten eerste omdat het de laatste film is van de o zo geroemde acteur Daniel Day-Lewis. Maar ook omdat kostuumontwerp, soundtrack en cinematografie de nodige ambities hebben: Jonny Greenwood — naast componist ook gitarist bij Radiohead — zag er persoonlijk op toe dat zijn muziek op een aantal plekken, waaronder het IFFR in Rotterdam, live werd gespeeld. En regisseur Paul Thomas Anderson nam zelf het grootste deel van het camerawerk over, omdat zijn vaste cameraman niet beschikbaar was.

Dan de rol van Daniel Day-Lewis. “De kers op de taart …, de kanten afwerking van een sublieme jurk, zijn finale knoopje op de perfecte mouw”, schreef de normaal zo kritische filmsite Enola. Day-Lewis speelt Reynolds Woodcock, een niet zo vriendelijke maar succesvolle mode-ontwerper in het na-oorlogse Londen van de jaren vijftig. Alles draait om hem: de stilte bij het ontbijt, het stroomlijnen van het dagelijks proces, de lapsangthee die hij tussendoor steeds drinkt. Woodcock is standvastiger in het maken van jurken dan in het onderhouden van relaties. Al zorgt zijn nieuwe muze Alma, een meisje van het platteland, voor de nodige confrontaties.

Day-Lewis is met drie Oscars op zijn naam misschien wel de meest geroemde ‘method actor’ van zijn generatie. Conform de methode kroop hij al maanden voor de eerste draaidag in zijn rol en lééfde hij Reynold Woodcock. Hij ging in de leer bij Marc Happel, kostuumontwerper bij het New York City Ballet, waar hij eindeloos veel knoopjes op jurken naaide. Daarnaast kreeg zijn tegenspeler, de vrijwel onbekende Vicky Kries uit Luxemburg, het nogal te verduren: Day-Lewis weigerde haar al tijdens de eerste opnames aan te kijken. Gelukkig acteerde zij uiteindelijk, óók zonder tonnen aan ervaring en maanden knoopjes naaien, de sterren van de hemel.

Ondanks de zes nominaties werd de film lichtelijk ondergesneeuwd bij de Oscars afgelopen week. Toch durf ik te stellen:  het is misschien wel de mooiste film van het jaar. Mooi ook vanwege de fantastische kostuums — die gelukkig dan weer wel een Oscar wonnen.

Phantom Thread draait dagelijks in LUX. Zie de website voor meer informatie.