In de wachtkamer van het hoofdkantoor van Dr. Oetker kijk ik naar de grootste verzameling diepvriespizzadozen die ik ooit heb gezien. In vitrinekasten staan ze gesorteerd op smaak, type en leeftijd. Naast me staat een kast met taartmixen en toetjes. De imposantste is echter die met trofeeën. Blijkbaar wint Oetker al jaar na jaar in de categorie ‘diepvries’. Soms brons, soms zilver, maar meestal goud.

Ik zit hier op een Oetkerrode bank, in een nette blouse met daarop een Oetkerpasje omdat de senior brand manager van het bedrijf me na mijn column van vier weken geleden heeft uitgenodigd, om te komen praten over mijn idee om met diepviespizza’s eenzaamheid tegen te gaan. Eerlijk gezegd vind ik dat best gaaf. Sinds ik op mijn elfde ontdekte dat je toetjes kan maken door poeder en water bij elkaar te gooien, ben ik namelijk een grotere fan van Oetker dan van Mars, waar mijn vader vijfentwintig jaar lang voor werkte. En als je kijkt naar de indoctrinatie uit mijn jeugd – van KitKats op kinderfeestjes zou ik volgens papa doodziek worden – is dat best een prestatie.

De liefde voor Oetker heerst al helemaal onder haar medewerkers, ontdek ik snel in een vergaderruimte, tussen – nu echt – de grootste verzameling pizzadozen die ik ooit heb gezien. Manager Gerben vertelt me dat de slogan van het Duitse familiebedrijf ‘een stukje thuis’ is, en dat ze mensen met hun pizza’s willen samenbrengen (‘op een abstracter niveau gaan onze producten allemaal over liefde en vriendschap’). Precies om die reden viel mijn idee bij hen wel in de smaak. Nu is Gerben benieuwd hoe ik denk dat mijn idee in de praktijk zou werken, en belangrijker; of ik het ‘bij mezelf wil houden’ of dat ik het goed vind als zij ‘ermee verder gaan’.

Na het gesprek zit ik met vier pakken bakmix en een deegschraper in de trein. Van tevoren verklaarde een vriend me een oetlul omdat ik niet van plan was om iets van Oetker te vragen, geld of wat anders. Maar waarom zou ik? Als er over een jaar mensen samen eten die nu alleen zijn, ben ik tevreden. Gerben, die met uitspraken als ‘Bakken is applaus. Slingers, feest. Pizza ook. Pizza is altijd een feestje’ mijn dag sowieso al heeft gemaakt, gaat met mijn idee aan de slag en laat me in december weten wat de voortgang is. Ik ben benieuwd hoeveel pakken bakmix ik dan krijg.

Lees alle columns van Maarten van Gestel