Hoe is het met de studenten die precies een jaar geleden op Voxweb vertelden over hun keuze voor een opvallend impopulaire studie? Vier van hen zijn mentor en nog steeds blij met de keuze voor Duits. De propedeuse is binnen, er is één afvaller en een stelletje.

Ze herinneren zich nog precies hoe ze zelf vorig jaar als kersverse eerstejaars Duits in de Refter zaten. ‘Wat was ik toen verlegen’, lacht Sophie van Erp. Nu is ze mentor van de nieuwe lichting eerstejaars Duits, samen met Celine Hornesch, Gijs Spitshuis en Rik Brouwers. De vier maken deel uit van de groep van elf studenten die precies een jaar geleden op Voxweb vertelde over de keuze voor zo’n impopulaire studie. ‘Mijn vrienden noemen me tegenwoordig Willem Goebbels’, zei een van hen toen.

De vier mentoren zitten op een bankje in de schaduw voor de Refter. Van hun oude groep is er één afgevallen, vertellen ze, al hing dat afscheid zo’n beetje het hele jaar al in de lucht. ‘Hij kwam vaak niet en als-ie kwam dan was hij zo moe van zijn werk en het reizen met de trein dat hij er niet echt bij was’,  zegt Spitshuis. ‘Hij leidde een heel ander leven: was verloofd, woonde op zichzelf, werkte halve dagen bij Ikea’, voegt Brouwers eraan toe.

Berlijnreis
De harde kern ziet elkaar privé af en toe. Brouwers: ‘Uitgaan doen we eigenlijk niet. Veel van ons hebben nog geen kamer.’ Ze zien elkaar wel op de borrel van de studievereniging, maandelijks in de stad. En de liefde heeft haar intrede gedaan: er is een stelletje binnen de groep.

Iedereen heeft de propedeuse gehaald, antwoordt Hornesch op de vraag naar het hoogtepunt van het afgelopen jaar. Spitshuis noemt het bezoek van de Duitse ambassadeur, waarbij de student na afloop nog een zelf gemaakt liedje ten gehore bracht. ‘De Berlijnreis’, zegt Van Erp. ‘Veel van de dingen die we over de Duitse geschiedenis hebben geleerd, kwamen we daar weer tegen. Zoals de verhalen over de DDR en over de vluchtpogingen uit Oost-Berlijn.’

‘Ik zou écht niet tussen driehonderd andere studenten willen zitten’

De vier mentoren hebben het afgelopen jaar geen moment spijt gehad van hun studiekeuze, zeggen ze. Welk advies ze hun mentorkinderen meegeven? ‘Als je overal aanwezig bent, je maakt de opdrachten en je doet een soort van actief mee, dan is de studie goed te doen. En als het toch mis gaat, is de groep zo klein dat het probleem zo is opgelost’, zegt Spitshuis.
Dat is het fijne van een kleine studie, vinden ze alle vier. De docenten kennen je bij naam en hebben snel door als er wat is. ‘Als je een paar dagen niet komt opdagen, dan nemen ze contact met je op, zegt Van Erp. ‘Ik zou écht niet tussen driehonderd andere studenten willen zitten’, zegt Hornesch stellig. ‘Ik vind het juist fijn als mensen weten wie je bent.’