Daniël Wigboldus, decaan van de Faculteit der Sociale Wetenschappen, wordt de nieuwe collegevoorzitter van de Radboud Universiteit. 'Ik wil graag uitdragen dat iedereen hier welkom is.'

Per 1 mei wordt Daniël Wigboldus (47) de nieuwe baas van de Radboud Universiteit. Momenteel is hij in Nijmegen decaan van de Faculteit der Sociale Wetenschappen en hoogleraar Sociale psychologie. Hij volgt Gerard Meijer op, die in januari vertrok.

Heeft u gesolliciteerd of bent u gevraagd?
‘Ik ben benaderd, alweer even geleden, met de vraag of ik geïnteresseerd zou zijn in deze functie. Ik voelde me vereerd en ben er snel concreet over na gaan denken. Is dit wat ik wil doen? Ja, het lijkt me echt een heel mooie functie. En deze baan biedt me de uitdaging mezelf verder te ontwikkelen.’

Wat maakt de functie mooi voor u?
‘Een universiteit is een prachtige organisatie die een belangrijke taak heeft in de samenleving. Ik heb het altijd mooi gevonden dat je middelbare scholieren hier ziet binnenkomen om ze een paar jaar later als kritische academici weer te zien uitvliegen. Als lid van het college van bestuur mag ik de koers van de Radboud Universiteit mede bepalen, daar ben ik heel enthousiast over.’

Waar gaat u direct mee aan de slag?
‘De koers die de universiteit nu vaart, is een heel goede. Ik ga het roer niet omgooien. We zijn goed op weg met de internationalisering. Tegelijkertijd moeten we onze regionale functie niet vergeten. Kijken hoe we de interactie met bedrijven en overheden hier kunnen vormgeven. De Radboud Universiteit is daarnaast een bijzondere omdat ze van oudsher groepen trekt die misschien denken ‘ik hoor niet op de universiteit thuis’. Die emancipatie-gedachte zou een leidraad kunnen zijn. Ik wil graag uitdragen dat iedereen hier welkom is, de verschillen tussen mensen erkennen en waarderen.’

U bent wetenschapper, net als uw voorganger Gerard Meijer. Hij miste het onderzoek en vertrok na vier jaar weer.
‘Mijn carrière heeft zich anders ontwikkeld. Ik heb er gaandeweg steeds meer bestuurlijke taken bij gedaan. In 2005 werd ik hier hoogleraar en een paar jaar later was ik onderwijsdirecteur voor 50 procent van de tijd. Nu ben ik een kleine vier jaar decaan, 100 procent bestuurder. Ik ben hier geleidelijk naartoe gegroeid. De universiteit is heel bewust op zoek gegaan naar iemand met een wetenschappelijke achtergrond, omdat die zelf heeft ervaren hoe het is om onderwijs te geven en hoe frustrerend het bijvoorbeeld kan zijn als je een onderzoekssubisdie hebt aangevraagd maar niet krijgt.’

In de vacaturetekst stond ‘zij’ in plaats van hij. De voorkeur leek uit te gaan naar een vrouw. Wat zijn uw feminiene eigenschappen?
Lachend: ‘Nou, in elk geval niet mijn haardracht.’ Serieus: ‘Tja, nu val ik toch terug op mijn eigen onderzoeksgebied: dat van de vooroordelen. We zijn te snel geneigd eigenschappen als typisch feminien of masculien te bestempelen, terwijl de verschillen binnen de seksen groter zijn dan de verschillen tussen de groep mannen aan de ene kant en de groep vrouwen aan de andere kant. Ik ben vooral Daniël. Over mezelf kan ik zeggen dat ik van nature de neiging heb te binden. Ik probeer altijd voor ogen te houden waar we heen willen en dat dan met z’n allen te doen. Opnieuw met waardering en erkenning voor de verschillen tussen mensen. Ik heb geen polariserend karakter.’

Meijer zei in zijn afscheidsinterview dat zijn opvolger bij voorkeur goede contacten in Den Haag had. Hoe staat het daarmee?
‘Ik ben geen ex-politicus, Den Haag is dus een van mijn aandachtsgebieden. Als voorzitter van het Disciplineoverleg Sociale Wetenschappen heb ik de laatste jaren wel veel mensen in het hele land leren kennen. Ik ben opgegroeid in Den Haag, ik ga er vanuit dat ik mijn weg wel weet te vinden daar.’

Uw naam staat bij menig journalist in de telefoonlijst, in de media praat u geregeld op een toegankelijke manier over uw onderzoek naar vooroordelen en u gaf onder meer een lezing op de Zwarte Cross. Mogen journalisten u nog bellen?
‘Bellen mag altijd. Maar het wordt nu mijn taak om de hele universiteit uit te dragen in plaats van alleen mijn eigen vakgebied. Als ze een enthousiast verhaal willen over de Radboud Universiteit, mogen ze me daar ’s nachts voor wakker maken.’